Leidse Burcht – kawał historii i niesamowity widok ponad dachami Lejdy…
Przy okazji pobytu w Lejdzie warto odwiedzić wiekowy zamek Leidse Burcht, będący rzadkim i pięknym przykładem rezydencji rycerskiej typu motte* (także gródek stożkowaty**) zbudowanej na sztucznie usypanym wzgórzu (dla niewtajemniczonych: rodzaj obiektu mieszkalnego o cechach obronnych, będący formą przejściową pomiędzy grodem, wieżą rycerską, dworem obronnym a zamkiem – przyp.red.)
Budowę obiektu rozpoczęto prawdopodobnie w połowie 12 wieku, a prace definitywnie zakończono… pięć wieków później. Za obecną bramą z 1653 roku, pierwotnie stała kwadratowa (początkowo drewniana) wieża mieszkalna ze studnią po prawej stronie.
Po wieży nie ma dziś śladu, za to świetnie zachowały się wysokie, blisko metrowej grubości mury obronne wyposażone w liczne otwory strzelnicze.
Dziś, Leidse Burcht przyciąga nie tylko pasjonatów historii, ale także turystów złaknionych imponujących widoków. Spacerując wokół zamku i po koronie murów, zwiedzający mają szansę zobaczyć Lejdę z zupełnie innej perspektywy, prawie jak z drona…
Zamek znajduje się przy Burgsteeg 14. Wstęp GRATIS.
———————
* – Obiekty tego typu budowane były w €uropie od IX do XIV wieku. W Polsce założenia w postaci kopców występują najczęściej na terenie Śląska (np. Mikołów, Majkowice), Zagłębia Dąbrowskiego (Sosnowiec Zagórze) i Małopolski, jak również na obszarze Polski centralnej i zachodniej. W średniowieczu rezydencje takie budowali zazwyczaj niżsi feudałowie, których nie stać było na wzniesienie zamków
** – Określenie gródek stożkowaty pochodzi od formy założenia w postaci nasypu ziemnego o kształcie ściętego stożka, wysokiego na około 3–5 metrów, o średnicy u podstawy do 30 metrów, a przy wierzchołku 10-15 metrów (znane są też większe założenia tego typu: 60 metrów średnicy u podstawy do 20 metrów na szczycie przy wysokości 10 metrów – przyp.red). Grody stożkowate zazwyczaj były otoczone rowem który powstawał podczas wybierania ziemi z której usypano stożek, niekiedy także wałem. Stoki wzniesienia mogły być oblepione gliną. Na szczycie umiejscowiona była drewniana lub kamienna wieża mieszkalno-obronna (w stosunku do założeń murowanych używa się zwykle określenia wieża rycerska lub stołp). Do kopca przylegał często rodzaj podgrodzia, niekiedy otoczonego palisadą, nad którym górowała wieża. Zaletą tego typu budowli, oprócz cech obronnych była łatwość wznoszenia: znany jest przypadek, gdy Wilhelm Zdobywca wzniósł gródek w Pevensey w ciągu 8 dni…
Bądź na bieżąco!
(wnl/Wikipedia/foto(s):archiwum,Nimh-beeldbank.defensie.nl object 2011-0305 Homepage nimh-beeldbank.defensie.nl NIMH, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=61619509)
