Dlaczego Holendrzy Są Mistrzami Segregacji Odpadów?

Aktualności | 22-08-2024 | 15:00

Redakcja Wiatraczek.nl miała przyjemność uczestniczyć w panelu Citisens, który zbadał, jak mieszkańcy Holandii radzą sobie z segregacją odpadów. W ciągu ostatnich sześciu miesięcy aż 28 tysięcy panelistów wzięło udział w trzech badaniach na ten temat. Wyniki są ciekawe i skłaniają do refleksji.

Jakie są zasady segregacji odpadów w Holandii?

Aż trzy czwarte badanych Holendrów segreguje swoje odpady niemal zawsze. Najczęściej oddzielają papier i szkło, co wydaje się być ich narodowym hobby – tak mocno są zaangażowani w tę ekologiczną misję! Nawet w przypadku odpadów chemicznych, takich jak baterie, większość Holendrów podchodzi do tematu poważnie i dba o ich odpowiednie usuwanie. Najlepsze praktyki segregacji odpadów w Holandii koncentrują się na odpowiednim oddzielaniu odpadów z myślą o ponownym wykorzystaniu surowców.

Dlaczego Holendrzy segregują odpady?

Odpowiedź na to pytanie jest prosta – dla dobra środowiska! Chcą również, aby cenne surowce mogły być ponownie wykorzystane. I choć przestrzeń do przechowywania odpadów, szczególnie tych organicznych, czasem bywa problemem (wyobraźcie sobie, że musicie trzymać w domu resztki jedzenia!), to i tak chęć dbania o planetę zwycięża.

Jakie są najczęstsze problemy w segregacji odpadów w Holandii?

Nie ma róży bez kolców. Choć Holendrzy chętnie segregują odpady, to napotykają na pewne trudności. Najczęściej wskazywanym problemem jest brak miejsca – kosze na różne rodzaje odpadów zajmują sporo przestrzeni. Dodatkowo, jeśli chodzi o odpady organiczne, pojawia się jeszcze jeden problem: nieprzyjemne zapachy. Jak skutecznie segregować odpady w małych mieszkaniach? To pytanie, które zadaje sobie wielu Holendrów.

Pomoc od gminy? Tak, poproszę!

Czterech na dziesięciu respondentów chciałoby lepiej segregować swoje odpady. Co trzeci z nich przyznaje, że pomoc od gminy w postaci dodatkowych informacji byłaby mile widziana.

Segregacja odpadów na świecie: Zasady w Polsce, Niemczech, Japonii i Indiach

Segregacja odpadów to temat, który elektryzuje nie tylko Holendrów. Zobaczmy, jak segregować odpady w innych krajach:

Polska: W Polsce segregacja opiera się na pięciu podstawowych kategoriach: papier, szkło, metale i tworzywa sztuczne, bioodpady oraz odpady zmieszane. Polacy muszą zwracać uwagę na to, aby dokładnie oddzielać suche odpady od mokrych, co czasem bywa wyzwaniem, zwłaszcza w małych mieszkaniach.

Niemcy: Niemcy podchodzą do segregacji odpadów z niemalże wojskową precyzją. W standardowym systemie mają pięć różnych pojemników: na papier, szkło (oddzielane jeszcze według koloru), bioodpady, odpady resztkowe oraz plastik i metale. W niektórych regionach istnieją nawet dodatkowe kategorie, jak zbiórka elektroniki czy odpadów organicznych w ogrodach.

Japonia: Segregacja w Japonii jest prawdziwym wyzwaniem, szczególnie dla obcokrajowców. System jest niezwykle szczegółowy – odpady są dzielone na kilka kategorii, w tym palne, niepalne, odpady wielkogabarytowe i wiele innych. W niektórych miejscach mieszkańcy muszą trzymać się nawet 45-stronicowych przewodników, aby poprawnie segregować odpady!

Indie: W Indiach segregacja odpadów wciąż jest na etapie rozwoju. Chociaż w dużych miastach zaczyna się wprowadzać systemy sortowania odpadów na suche i mokre, to w wielu częściach kraju proces ten jest jeszcze w powijakach. Edukacja ekologiczna oraz infrastruktura do zbierania odpadów są tutaj kluczowymi wyzwaniami.

Ciekawostka: Recykling w największych mocarstwach – USA, Rosja i Chiny

USA: Recykling w Stanach Zjednoczonych to temat o dużym znaczeniu, ale także o sporych wyzwaniach. Mimo że Amerykanie mają dostęp do zaawansowanych technologii, wskaźnik recyklingu wynosi około 32%. Problemem jest niska świadomość ekologiczna oraz różnice w podejściu do segregacji odpadów w poszczególnych stanach. Część odpadów nadal trafia na wysypiska, a wiele z nich jest eksportowanych do innych krajów, co budzi kontrowersje.

Rosja: W Rosji recykling dopiero zaczyna się rozwijać. Obecnie tylko około 7% odpadów jest poddawanych recyklingowi. Większość śmieci trafia na rozległe wysypiska, a świadomość ekologiczna jest stosunkowo niska. Rząd podejmuje jednak kroki w kierunku rozbudowy infrastruktury recyklingowej i edukacji społecznej, ale droga do skutecznej segregacji odpadów w Rosji jest jeszcze długa.

Chiny: Chiny, które do niedawna były największym importerem odpadów na świecie, wprowadziły w 2018 roku zakaz importu zagranicznych śmieci, co zmusiło wiele krajów do zmiany swoich strategii recyklingu. W samych Chinach recykling jest wyzwaniem – choć istnieje rozwinięta infrastruktura, system recyklingu jest skomplikowany, a wskaźnik recyklingu wynosi około 30%. Rząd chiński prowadzi intensywne kampanie edukacyjne i modernizuje systemy zarządzania odpadami, aby poprawić efektywność recyklingu.

Te trzy mocarstwa mają różne podejścia do recyklingu, ale jedno jest pewne – bez globalnego zaangażowania w segregację odpadów i recykling, nasze środowisko będzie w coraz gorszej kondycji. Holendrzy mogą być inspiracją dla wszystkich, pokazując, że skuteczna segregacja jest możliwa, nawet mimo pewnych wyzwań.

Holandia ma jeden z najwyższych wskaźników recyklingu na świecie – aż 80% odpadów jest tutaj poddawanych recyklingowi.

Jeszcze kilka zdań o recyklingu w Polsce…

Wprowadzenie systemu kaucyjnego na puszki po piwie czy plastikowe butelki w Polsce to temat, który od lat budzi dyskusje i kontrowersje. Choć takie systemy działają skutecznie w wielu krajach europejskich, w Polsce ich implementacja napotyka na liczne przeszkody. Oto kilka przemyśleń na temat, dlaczego tak trudno jest przeforsować ten system w naszym kraju:

1. Koszty i infrastruktura

Wprowadzenie systemu kaucyjnego wymaga znacznych inwestycji w infrastrukturę – od automatycznych punktów odbioru po logistykę związaną z przetwarzaniem zebranych opakowań. Dla wielu polskich przedsiębiorstw i samorządów koszty związane z wdrożeniem takiego systemu mogą wydawać się zbyt wysokie w porównaniu do korzyści, co prowadzi do oporu wobec zmian.

2. Brak świadomości ekologicznej

Chociaż świadomość ekologiczna w Polsce rośnie, wciąż istnieje spora grupa osób, które nie widzą potrzeby segregacji odpadów czy korzystania z systemu kaucyjnego. Bez silnej edukacji i kampanii informacyjnych, przekonanie społeczeństwa do udziału w takim systemie może być trudne. W krajach, gdzie system kaucyjny działa, istnieje silne przekonanie o jego korzyściach, co w Polsce dopiero zaczyna się kształtować.

3. Opór ze strony przemysłu

Wprowadzenie systemu kaucyjnego wiąże się z dodatkowymi obowiązkami i kosztami dla producentów napojów i opakowań. Firmy te musiałyby zainwestować w dostosowanie produkcji, a także w system odbioru i przetwarzania opakowań. Wiele z nich może obawiać się, że te koszty zostaną przeniesione na konsumentów, co z kolei mogłoby wpłynąć na sprzedaż.

4. Bariery legislacyjne i biurokratyczne

Proces wprowadzania nowych regulacji prawnych w Polsce bywa czasochłonny i skomplikowany. System kaucyjny wymagałby dokładnych regulacji, które obejmowałyby wszystko od wysokości kaucji, przez zasady jej zwrotu, aż po nadzór nad działaniem systemu. Opóźnienia legislacyjne oraz spory polityczne mogą dodatkowo utrudniać wdrożenie takich rozwiązań.

5. Zróżnicowanie regionalne i podejście lokalnych władz

Polska jest krajem o dużym zróżnicowaniu regionalnym – zarówno pod względem infrastruktury, jak i podejścia do ochrony środowiska. W niektórych regionach wprowadzenie systemu kaucyjnego może być prostsze, w innych trudniejsze. Decentralizacja decyzji i różnice w podejściu lokalnych władz mogą powodować, że system będzie wprowadzany nierówno, co może wpłynąć na jego skuteczność i akceptację społeczną.

6. Przyzwyczajenia konsumentów

Polscy konsumenci są przyzwyczajeni do obecnego modelu sprzedaży i gospodarowania odpadami. Wprowadzenie systemu kaucyjnego oznaczałoby dla nich konieczność zmiany nawyków, co zawsze jest trudne. Nawet drobne zmiany, takie jak konieczność zwrotu butelek czy puszek, mogą spotkać się z oporem, jeśli nie będą odpowiednio komunikowane i wspierane przez system zachęt.

BARIERY NIE DO PRZEJŚCIA?

Wprowadzenie systemu kaucyjnego na puszki i plastikowe butelki w Polsce napotyka na wiele barier, zarówno ekonomicznych, jak i społecznych. Kluczowe przeszkody to wysokie koszty wdrożenia, opór ze strony przemysłu, brak odpowiedniej infrastruktury oraz stosunkowo niska świadomość ekologiczna wśród społeczeństwa. Ponadto, zróżnicowanie regionalne i trudności legislacyjne dodatkowo komplikują proces wprowadzenia takich zmian.

Mimo to, warto zauważyć, że kraje, które skutecznie wprowadziły systemy kaucyjne, czerpią z tego liczne korzyści, w tym wyższą efektywność recyklingu i zmniejszenie ilości odpadów trafiających na wysypiska. Polska może nauczyć się na ich przykładzie, jak stopniowo wprowadzać system kaucyjny, dostosowując go do lokalnych warunków i stopniowo zwiększając zaangażowanie społeczne. Z czasem, przy odpowiedniej edukacji i wsparciu, taki system mógłby przyczynić się do bardziej zrównoważonego zarządzania odpadami w Polsce.

CO DALEJ?

Ustawa dotycząca systemu kaucyjnego została podpisana przez Prezydenta RP 1 sierpnia 2023 roku. System ma obejmować plastikowe butelki PET o pojemności do 3 litrów, szklane butelki wielorazowego użytku o pojemności do 1,5 litra oraz metalowe puszki do 1 litra.

Wprowadzenie systemu kaucyjnego w Polsce ma na celu zwiększenie poziomu recyklingu i zmniejszenie ilości odpadów trafiających na wysypiska. Zgodnie z założeniami, system ma zacząć funkcjonować w pełni od 2025 roku, chociaż niektóre elementy mogą być wprowadzane stopniowo wcześniej.

W ramach tego systemu konsumenci będą płacić kaucję przy zakupie napojów w wymienionych opakowaniach, którą będą mogli odzyskać po zwrocie pustego opakowania do specjalnych automatów lub punktów zbiórki. Celem jest zachęcenie do oddawania opakowań do recyklingu, co powinno przyczynić się do poprawy gospodarki odpadami w Polsce.

Podsumowanie

Holendrzy mogą być dumni ze swojego zaangażowania w segregację odpadów, choć i u nich nie brakuje wyzwań. Brak miejsca, nieprzyjemne zapachy i potrzeba większej pomocy od gminy to tematy, które wciąż wymagają uwagi. Warto jednak pamiętać, że segregacja odpadów to nie tylko lokalna, ale i globalna sprawa, a każdy krok w stronę ochrony środowiska ma ogromne znaczenie dla przyszłości naszej planety. Czy więc powinniśmy wszyscy uczyć się od Holendrów? Może niekoniecznie w kwestii uciążliwych zapachów, ale z pewnością w podejściu do dbania o środowisko!

(wnl/foto(s):Pixabay,archiwum)

Komentarz od redakcji: Czy recykling ma sens, jeśli TYLKO Holendrzy tak skutecznie segregują odpady?

Pytanie, czy recykling w ogóle coś da, jeśli tylko Holendrzy będą segregować odpady, a największe kraje nadal będą budować góry mieszanych śmieci, jest niezwykle ważne. Odpowiedź jest jednak bardziej złożona niż prosta kalkulacja liczby segregujących mieszkańców. Każde działanie na rzecz recyklingu ma znaczenie, nawet jeśli skala wydaje się niewielka w porównaniu do globalnych problemów.

• Po pierwsze, Holandia, będąc liderem w recyklingu, może wyznaczać standardy i inspirować inne kraje do podjęcia podobnych działań. Przykład Holendrów pokazuje, że efektywna segregacja jest możliwa i przynosi realne korzyści dla środowiska.

• Po drugie, globalne problemy wymagają lokalnych działań. Nawet jeśli inne kraje nie segregują odpadów na taką skalę, każda tona materiału poddanego recyklingowi w Holandii to tona mniej na wysypiskach lub w oceanach. Efekty tych działań kumulują się, przyczyniając się do zmniejszenia globalnego zanieczyszczenia.

• Wreszcie, Holendrzy mogą wywierać presję na inne kraje, aby te również zaczęły bardziej poważnie traktować recykling. Dzięki ich zaangażowaniu i skutecznym praktykom, problem segregacji odpadów staje się coraz bardziej widoczny na arenie międzynarodowej, co może prowadzić do zmian w polityce i działaniach nawet największych mocarstw.

Dlatego też, choć Holandia sama nie rozwiąże globalnego problemu odpadów, jej wysiłki są kluczowe dla budowania lepszego, bardziej zrównoważonego świata. Każdy krok w kierunku poprawy stanu środowiska ma znaczenie, niezależnie od tego, jak wielki czy mały 😉

(wnl)